Yazacak hiçbir şey kalmadığında sana sığınmaktan tam sıkılmışken..
Tekrar tekrar sende bulunmak belki de hayata karşı duyduğum bütün his..
Yani sıkılmak da seninleyken.
Daha ne?
Büyük bir boşluğun ağzında durmuş bekliyorum, saygıya dair hiçbir şey yok içimde. Küfür bildiğim yok, söylenecek kötü bir sözüm bile. Sadece biraz deli bakıyorum, sessizliğine.
Nerede olduğumuzu düşünüyorum şimdi. Kimle, Kimlerle.
Hiçbir zaman sormadığım sorular aklıma geliyor, sana dair.
Sorabileceğim bir sen aranıyorum, yanımda, bir yerde.
Görebileceğim uzun ve derin bir boşluk sadece.
Ve aradığımız kişilere ulaşamıyoruz.
Yağmur, kar, bulut ve kül.
Yanıp tükenmeye meyilli ama yaşamaya da dahiliz.
Bildiğimiz bir şey var ki,
Sessizlik dediğimiz kuruyor.
Ateşle ya da güneşle.
-Anna T.
tükendiğim yerde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder