aralarında uyum bulunan titreşimler

dilimin ucunda birikmiş onca şey.
anlatmıyor kelimelerle kendini.
biraz sessizlik deyince ilk onun yüzü gülüyor.
aslında yetinmeyi bilmiyor. biraz veriyorum her şeyden ona.
biraz yemek biraz su biraz merhamet biraz sessizlik..
bir kaç notayla yetinmeli şarkılarını söylerken
bir kaç harf kullanmalı konuşurken yazarken sadece..
hiçbir şeyi tam olarak öğrenmemeli
çünkü çünkü korkuyorum
yüzümün diğer yanını görünce
diğer gözüme bakınca
üst dudağıma dokununca
sağ kulağıma doğru konuşunca
olacaklardan...
korkuyorum. titriyorum. karnımda sancılar.
onu az sevdiğimi söylüyorum hep.
eksik çok eksik anlatıyorum her şeyi.
yarın gideceğimi
akşam onunla uyumayacağımı.
bugün beni göremeyeceğini söylüyorum.
az üzülmesini sağlıyorum.
sadece bir gözüyle ağlamasını istiyorum.
hiç hayır demiyor.
hiç evet demiyor.
bazen bazen durduramıyorum.
bir gün gidiyor..
sadece bir gün..
hiçbir şey kalmıyor.

annem derdi
insanlardan hayır gelmez..
bana çok kötü davranmışlardı.
bir gün evde yalnızdım.
kapının önünde bulmuştum onu..
biraz su biraz sesle kendine gelmişti..
kediler acımasız oluyorlardı.
hiç tırmalamadı tenimi.
tüyleri dökülmedi yatağıma.

oysa güzel bakardı.
ne kadar renkliydi gözleri..
elleri.
hatırlıyorum.
hiç ısınmadı..

oysa
...

şimdi pencereden dışarı bakmıyorum.
kapının önünde duran hiçbir şeyle ilgilenmiyorum.

bir gün yolda onu gördüm.
beni hatırladı.
üst dudağımı, sağ kulağımı, yüzümün diğer yanını...
adımı bilmiyor muydu gerçekten..
dilinin ucuna onca şey geldi..
biraz baktım, gittim..
midem sancısı, içimde korkusu.
hiç ölmedi.